Dende a miña fiestra

(para o taller de poesía de Polisemias para o Festival Por amor al Arte)

Dende a miña fiestra

Grúas.

      E auga.

             E noite outra vez.

                               E auga.

                                      E máis auga.

Traballo, barcos,

gaivotas e estrelas

e o vento que zoa

a través da xanela.

E noite tras noite,

detrás das antenas,

os barcos xa saen

e logo non entran.

E aquí que non sopla

o vento mareiro,

eu tremo e máis temo.

o pasar das horas.

E sinto o meu medo,

e escapo para fora,

Fuxindo do po,

do po que me afoga.

Do po que me cubre,

do po que non tocas,

do po que me enche 

de enrugas a pel.

E pasan las horas,

e o po que se pousa

en todas as cousas

e no meu corazón.

              

E logo non durmes? 

                  Non, Ainda non.

                     A Coruña. Inverno de 2014